پارامترهای فیزیکی آب

پارامترهای فیزیکی آب

Blog Article

پارامترهای فیزیکی آب، خواص و اثرات موجود در آب است که از طریق حواس لامسه، چشایی، بینایی و بویایی قابل درک است. مثلا بو، مزه و کدورت آب را با این حواس می توان دریافت. با توجه به اینکه آب آشامیدنی باید عاری از بو، طعم، رنگ و کدورت باشد، این پارامترها با دستگاه های تصفیه آب صنعتی و نیمه صنعتی بهبود می یابند. در زیر لیست کامل پارامترهای فیزیکی کیفیت آب را ارائه می کنیم و روش اندازه گیری و میزان مجاز هر یک از آنها را بررسی می کنیم. با صدام محب همراه باشید.
pH; یکی از مهمترین پارامترهای فیزیکی آب است

یکی از مهمترین و اساسی ترین پارامترهای فیزیکی آب، اسیدیته یا PH است. این پارامتر میزان اسیدی یا قلیایی بودن آب را نشان می دهد. با توجه به خطراتی که آب های اسیدی برای بدن انسان و صنعت ایجاد می کند، این پارامتر در اکثر تصفیه خانه ها به طور مداوم اندازه گیری می شود. pH نسبت یون های هیدروژن مثبت به یون های OH منفی را در آب اندازه گیری می کند. سپس عددی بین 0 تا 14 ارائه می شود که اگر این عدد کمتر از 7 باشد نشان دهنده اسیدیته آب و اگر عدد به 14 برسد نشان دهنده قلیایی بودن است.
در حالت استاندارد بهتر است PH آب آشامیدنی در محدوده 6.5 تا 8.5 باشد. تصویر زیر مقدار استاندارد این پارامتر را در انواع غذاها و نوشیدنی ها نشان می دهد.

pH; یکی از مهمترین پارامترهای فیزیکی آب است
رنگ آب

نوشیدن آب با رنگ غیر طبیعی برای افراد سخت است زیرا آب باید کاملاً شفاف و بی رنگ باشد. تغییر رنگ آب به دلایل مختلفی رخ می دهد که مهم ترین آن وجود مقدار زیادی مواد معدنی و آلی در آن است. به همین دلیل رنگ یکی از مهم ترین پارامترهای فیزیکی آب است و واحد اندازه گیری آن TCU می باشد.
مصرف آب رنگی همیشه باعث بیماری در انسان نمی شود، اما یک قانون ثابت و همیشگی نیست و نوشیدن آن می تواند خطرناک باشد. طبق استانداردهای ارائه شده توسط سازمان جهانی بهداشت، حداکثر میزان مجاز رنگ آب 20 TCU است و سالم ترین آب دارای TCU کمتر از یک واحد است.
بوی آب
از دیگر پارامترهای فیزیکی آب می توان به بو اشاره کرد. بوی آب نشان دهنده وجود ناخالصی های جامد، مایع و گاز است. به همین دلیل آب آشامیدنی نباید بو داشته باشد. واحد اندازه گیری بوی آب TCN است و در حالت استاندارد این نشانگر نباید در دمای 12 درجه بیشتر از 2 باشد. با افزایش دمای آب، بوی مجاز نیز افزایش می یابد. بنابراین حداکثر بوی آب در دمای 25 درجه سانتیگراد برابر با 3 واحد است.
آب TDS

یکی دیگر از مهمترین پارامترهای فیزیکی برای کیفیت آب، کل جامدات محلول TDS است. آب استخراج شده از چاه های عمیق، آب دریا و رودخانه ها و غیره حاوی مقدار زیادی نمک، نمک، فلزات و یون است. این مواد جامد در آب حل می شوند و می توانند طعم، بو و رنگ را تغییر دهند. علاوه بر تغییر رنگ و کدورت بو، خواص آب نیز می تواند با TDS بالا تغییر کند. به همین دلیل بسته به نوع مصرف آب، مقدار این پارامتر باید در حد استاندارد و قابل قبولی تنظیم شود. اسمز معکوس برای تنظیم و کاهش TDS در دستگاه های تصفیه آب نیمه صنعتی و صنعتی استفاده می شود.
ابزار اندازه گیری این پارامتر TDS متر نامیده می شود و مقدار مجاز این پارامتر برای آب شیرین و آشامیدنی و نمک و آب دریا در جدول زیر نشان داده شده است:

آب tds
کدورت یا NTU

نور برای از بین بردن مواد آلی با کمک باکتری های موجود در آب مورد نیاز است. به همین دلیل آب باید کاملا تمیز باشد و نور به راحتی به لایه های زیرین نفوذ کند. به همین دلیل یکی از پارامترهای فیزیکی کیفی آب، کدورت است و با واحد NTU اندازه گیری می شود. با افزایش کدورت آب، نور لایه های زیرین آب کاهش یافته و BOD افزایش می یابد. زیرا گیاهان موجود در آب برای فتوسنتز به نور نیاز دارند، در غیر این صورت نمی توانند اکسیژن آب را تامین کنند. BOD بالا به این معنی است که برای تجزیه مواد آلی آب به اکسیژن بیشتری نیاز است.
بر اساس استانداردهای ارائه شده توسط سازمان بهداشت جهانی، کدورت آب آشامیدنی کمتر از یک NTU است. آب با کدورت حداکثر 5 NTU قابل استفاده است و بیشتر از این پارامترهای فیزیکی کیفیت آب برای بدن مضر است.
آب TSS

TSS یا Total Suspended Solid مقدار کل مواد معلق در آب را نشان می دهد و می تواند مربوط به کدورت باشد. هر چه مواد معلق بیشتری در آب وجود داشته باشد، احتمال کدر شدن آب بیشتر می شود. TSS که یکی از مهم ترین پارامترهای فیزیکی آب است، در آب آشامیدنی نباید بیش از 40 میلی گرم در لیتر باشد.
برای اندازه گیری TSS آب در آزمایشگاه از فیلترهای شیشه ای استفاده می شود که ذرات زیر 2 میکرون را جدا می کند. برای کاهش این پارامتر می توان از تجهیزاتی مانند سندبلستر استفاده کرد